Selecteer een pagina

Direct naar de meest recente ‘Brief aan Mariek’

Lieve Mariek,

We zijn weer terug waar we begonnen, het schrijven van brieven, zoals in het begin van onze relatie. Alleen nu krijg ik geen brieven meer van jou. Geeft niet, ik neem de honeurs wel waar. Want dat je er niet meer bent wil niet zeggen dat ik je niets meer te vertellen heb. Integendeel, ik heb je steeds meer te vertellen want alles gebeurt nu zonder jou, jij maakt hier niets meer mee. Nou ja, dat weet ik natuurlijk niet zeker, maar zoals je weet wil ik eerst iets zien voor ik het geloof. Alleen maar geloven is niet echt iets voor mij. Maar ik sluit ook niets uit, het zou toch mooi zijn als je af en toe nog eens wat meepikt van wat wij hier op aarde aan het doen zijn. Als je iets kunt lezen van wat ik hier schrijf.

Dat zou mooi zijn maar ook als het niet zo is, ga ik het toch een tijdje volhouden om jou te vertellen over de dingen die ik meemaak. Dan weten andere mensen ook meteen hoe het met mij gaat. Want de meeste mensen die ik spreek willen dat weten. En nog meer mensen vragen zich dat misschien ook af maar vinden het moeilijk om contact op te nemen. Ik begrijp dat wel. Hoe vind je woorden als je mij belt of schrijft. Dat moet niet makkelijk zijn. Ik zou het ook niet weten. Dus schrijf ik maar op wat ik meemaak, hoe ik me voel, al is dat lastig. Ik heb mij nog nooit zo gevoeld, nog niet eerder is er iemand dood gegaan waar ik van gehouden heb zoals ik van jou gehouden heb.

Misschien vind ik er nog woorden voor. Maar vooral zal ik schrijven over alledaagse dingen, over hoe het met de neefjes gaat, over hoe ik weer zal proberen te gaan werken, over je vader en je moeder, eigenlijk over alles wat ons altijd al bezighield. Misschien maakt dat het makkelijker voor iedereen, als ze weten wat ik doe om de dagen door te komen. Maar Mariek, je begrijpt natuurlijk wel dat ik dit vooral doe om je nog een tijdje bij me te houden, net zo lang tot het genoeg is, tot het niet meer zo’n pijn doet om aan je te denken.

Kus, Roon