Lieve Mariek,
Een huis voor ons
twee.
We verbouwden, klusten
tot het helemaal
van ons was.
Dit begon in 2005.
De ziekte van jou
alleen.
Ik stond naast je
maar er toch buiten.
Zo ziek zijn
zo hartverscheurend
eenzaam.
Dit begon in 2007
en opnieuw in 2014.
Een leven samen
dat eindigde
voor ons allebei.
De maand waarin de buitenwereld
verder weg raakte
onze naasten dichterbij kropen.
Alles in de stroomversnelling raakte
die jou uiteindelijk
de adem benam.
28 april 2015.
Dit huis
nog steeds ons huis
maar nu al net zo lang
van mij alleen
als van ons samen.
Mijn hoofd telt
de tijd
waar mijn hart
nog steeds niet
bij kan.
Liefs, Roon.
Foto door Roline.
Vandaag is het alweer 10 jaar geleden dat Marieke is overleden. Soms lijkt het alsof de tijd is voorbijgevlogen, en toch… voelt ze nog zo dichtbij.
Ik denk vandaag extra aan haar, en ook aan jou, Ineke en Tim.
Hoop dat je ergens een moment vindt om stil te staan bij alle liefde en herinneringen die ze heeft achtergelaten. Ze blijft voor altijd in ons hart.
Ronald, de jaren zijn omgevlogen, maar toch voelt het als de dag van gisteren. Een vrouw als Marieke zak altijd in ons hart zijn.
Joke.
Mooi gedicht Roon. Ongelooflijk dat het alweer 10 jaar geleden is… Zoveel gebeurd en veranderd, en aan de andere kant zal het voor jou waarschijnlijk ook nog voelen als gister dat jullie in die rollercoaster zaten. Fysiek is ze niet meer met jou in jullie mooie huisje (huis), maar toch is ze ook nog zo aanwezig. Ik weet zeker dat ze heel trots is op de manier hoe je de afgelopen 10 jaar doorgekomen en gegaan bent, hoe je gegroeid bent en wat je allemaal gedaan hebt. En ook zo lief dat je haar nog altijd eert en levend houdt met je verhalen en gedichten. Sterkte en liefs x
Adembenemend voor hoofd en hart. Troostend als een vliesje op een open wond dat jij jullie koestert in jullie huis waar jij nu alleen woont. Nog altijd koesterend en delend wat jullie samen zo speciaal en compleet maakte. En nog altijd x
Hey Ronald,
Tijd…
verstrijkt, vliegt, staat stil…
heelt alle wonden,
en zo nog wat meer wijzen van zeggen…
Tijd bestaat niet…
10 jaar is als gisteren…
een lege plek blijft gemis…
ook al bruist nieuw groen en heerlijk leven er onstuimig om- en overheen.
Goeie dagen Ronald…!!!