door Ronald | jun 22, 2022 | Brieven
Lieve Mariek, Ik merkte hetals ik zacht getik voelde. Jouw helmtegen mijn helm. Je sliep zittend op onze motor. Gelukkig zat je hierbij achterop. En kwam je nooit in de buurt van eraf vallen. Je dommelde weg blijkbaar door het monotone gebrom. Niet echt in...
door Ronald | jun 6, 2022 | Brieven
Lieve Mariek, Het is maandagochtend, tweede pinksterdag. Je zou vrij geweest zijn vandaag. Ik mag straks in het ziekenhuis weer een uurtje aan het infuus. Er zijn alweer zes weken voorbij sinds het vorige. Het gaat best goed. Vorige week is er bloed geprikt en de...
door Ronald | mei 14, 2022 | Brieven
Lieve Mariek, Ik liep langs het waterhoofd overmoedigbenen steeds stijvervoeten gevoelig. Morgen zou ikmoe zijn. Maar nu liep ik daarwaar ik vaker lieptoen een wandelingnu eigenlijk te ver. De camera bleefop mijn rugalle energie naar lopenniet naar kijken. Amsterdam...
door Ronald | apr 28, 2022 | Brieven
Lieve Mariek, Liggend in de CT-scankreeg het me zomaarte pakken. Ik wasgeraakt. Verdriet,angst misschien,de realiteit vanscans, chemo’sen gesprekken. Dat dit de restvan mijn leven. Dat jij hier niet. Vandaag al zeven jaar niet. Dat raaktalles....
door Ronald | apr 23, 2022 | Brieven
Lieve Mariek, De laatste immuun-/chemotherapie is drie weken geleden. Toen Cécile mij heen bracht werd ik in de auto gebeld door de verpleegkundige van de dagbehandeling met de vraag of ik al onderweg was. De afspraak was eerder al verzet van 9.00 uur naar 14.00 uur....
door Ronald | apr 4, 2022 | Brieven
Lieve Mariek De vorige brief eindigde met het overlijden van mijn vader. Zomaar op een dag in maart was het gebeurd. Zonder aankondiging gaf zijn lijf het op. Ilse’s oudste zoon en zijn vriendin kwamen net binnen na het overlijden. Fijn dat ze even langskwamen. ...
