Lieve Mariek,

Eerst maar het belangrijkste. Vorige week mocht ik weer door de CT-scanner. Dat is ondertussen een formaliteit. Dit was de vijfde keer. Infuus aansluiten, een keer heen en weer door de scanner zonder infuus en een keer met. Nadat het infuus opengaat wordt er anderhalve minuut gewacht op optimale verspreiding van de contrastvloeistof. Ik voel het door mijn lichaam gaan als een soort kachel die opengezet wordt. De warmte verspreidt zich snel. Best lekker, inwendige verwarming.

Daarna nog tien minuten wachten in de wachtruimte of ik niet beroerd wordt of iets dergelijks; tot nu toe niet. En dan mag ik weer gaan.

Uitslag over een week.

Gister was die week om. Samen met Cécile naar het ziekenhuis. Ik ga altijd een uur voor de afspraak. Eerst even bloed laten prikken. Dat is vroeg genoeg om tijdens de afspraak te horen hoe de bloedwaarden zijn. Gister kon ik daarna lekker buiten zitten met een broodje en een half uur voor de afspraak kwam Cécile. Nog even een kop koffie drinken en dan naar boven

Ik haal steeds de afdelingen 128 en 138 door elkaar. Dus nu waren we bij 138 in plaats van 128. Omdat ik weet dat ik dit doe, let ik ook meteen bij de afdelingen op de nummers (terwijl ik dat beneden bij de wegwijzers niet doe omdat ik denk dat ik het weet). Dus daarna liepen we meteen verder naar de juiste plek.

De situatie is stabiel. Korte boodschap maar heel goed nieuws!

Ik wilde ook nog even naar de ingezakte wervel kijken, waar ik het eerder over gehad had. Ik heb een keurige ruggengraat maar een van de onderste wervels heeft een deuk aan de bovenkant. Die is dus ingezakt. Niets aan te doen. Ook niet echt last van. Doordat ik helemaal wat strammer ben weet ik niet of de wat stijvere rug daarvan komt of van de wervel. Maar ik heb geen pijn of iets dergelijks.

En dan nog even over mijn vakantie.

Je had er bij moeten zijn in Oostenrijk, natuurlijk had je daarbij moeten zijn. Twee weken van te voren wezen de voorspellingen op een hele week met buien, maar hoe meer de week naderde, hoe beter de verwachting werd. Uiteindelijk een paar dagen echt warm weer gehad en de rest van de week behoorlijk goed.

Met een uurtje vertraging kwamen de vrienden aan op het station. Ze zijn op leeftijd dus ze moesten meteen even slapen omdat ze al om half vijf ’s ochtends op Schiphol waren, was het excuus. Ik zei nog: “Leuk dat jullie er zijn”, maar ik kreeg geen antwoord.

Maar uiteindelijk heb ik in hun kielzog meer gedaan dan ik dacht dat ik kon. Twee keer lopend een heel stuk steile berg afgedaald bijvoorbeeld. En sowieso veel gelopen in en om het dorp.

Aan het eind van de week, toen Egbert en Cécile alweer naar huis waren, was een deel van de bomen waar we uitzicht op hadden, bepoederd met sneeuw. Toen Roline en ik een stukje gingen lopen en beter zicht hadden op een skipiste een stuk hoger, besloten we nog een keer omhoog te gaan met het treintje. Er was in één nacht een centimeter of tien sneeuw gevallen. Voor ons bijzonder, de uitbaters van het restaurant deed het ogenschijnlijk niets. Ze moesten sneeuwschuiven op het terras, dus het was waarschijnlijk alleen maar lastig.

De dag erna vertrok ik weer naar Nederland. Ik wilde er nu vier dagen over doen (heen vijf). De sneeuw was niet verder gezakt gelukkig, maar het was wel vrij koud. Vier graden. Ik hou gelukkig altijd overal rekening mee dus ik had een koffer vol met warme kleding. Warm genoeg om comfortabel te rijden. En de dagen erna werd het weer steeds beter. 

Vier dagen later was ik weer thuis. Het is allemaal goed gegaan. De motor is overeind gebleven, hoewel het soms kritiek was wanneer ik moest keren op een lastige plek, als ik weer eens verkeerd was gereden. Hotels in mijn eentje waren saai, dat kan ik wel concluderen na er zeven bezocht te hebben. De kwaliteit is ook heel verschillend. Van vergane glorie tot mooie kamers met prettige stoelen en werkende wifi. Van onbegrijpelijke buffetten (ook echt niet lekker) tot culinair zeer verantwoorde gerechten. 

Het is heel prettig om na een uur of vijf onderweg te zijn geweest neer te ploffen op een echt bed en aan te schuiven in een restaurant. Erg luxe ook natuurlijk, begrijp me niet verkeerd. Dat deel waardeer ik ook zeer. Maar ik vond het lastig in mijn eentje. Waarom was jij hier niet bij, nu ik dit allemaal kon doen.

Je weet het, ik mis je.

Veel liefs,
Ronald

Wil je meer weten over deze motorreis. Mijn reisverslag is hier te lezen.

De eerste brief over mijn gezondheid is brief 135.