Lieve Mariek,
Vijf jaar geleden
was het niet anders:
Koningsdag binnen.
Jij kreeg een katheter
en werd daarna
in slaap gebracht.
De spanning
van een week
vol drama, pijn
en ongemak
zakte even in.
Het was moeilijk
geweest
je lijden
te zien.
En nu sliep je
fijn
voor jou
en mij.
Vriendschap
de mensen
om ons heen
dat jaar
de laatste week
die laatste dag.
Altijd koffie
gesmeerde broodjes
pannetjes met eten
armen om schouders
knuffels op
juiste momenten.
Een jaar
een week
een dag
om nooit
te vergeten.
Angst en hoop
pijn en zachtheid
verdriet en geluk
zorgen en opluchting
liefde en liefde
hand in hand
schouder aan schouder.
Koningsdag
was de laatste
hele dag
van je leven.
We zaten bij elkaar
in onze huiskamer
nog onwetend
van dit feit.
We praatten
lachten
luisterden
naar jouw
ademhalen,
waren stil
van binnen.
De dag verstomde
feesten waren klaar
menigten weer thuis.
Jij kreeg nog
het begin
van een
nieuwe dag.
Maar in de vroege ochtend
van 28 april 2015
liet het leven
jou los.
De kamer
onwerkelijk stil.
Het leven
onbegrijpelijk
veranderd.
Liefs,
Ronald
Ronald het voelt alsof het gisteren was . Vijf jaren zijn verstreken en het gemis blijft.
Je hebt het zoals altijd weer prachtig verwoord.
28 april zal altijd in onze gedachten zijn.
Ik wens je een liefdevolle dag toe met Marieke in ons hart.
Dank je wel Joke.
Ronald. Dank je wel voor dit delen met ons. Jan en Ada
Graag gedaan.
Ja zo was het precies ,5 jaar geleden. Het lijkt soms heel kort geleden maar ook weer zo ver weg. Ik mis haar .
Ja, ik ook.
Het voelt vaak alsof ze er pas nog was. De berusting is er, maar het gemis blijft. Op koningsdag scroll ik altijd de apps door van die laatste dagen en ik zie daar altijd in terug hoe moeilijk het voor me was om haar los te laten. Dank voor je mooie woorden, het is zoals altijd raak. Veel liefs en liefde. X
Dank je wel. Leuk dat je nog door de appjes scrollt. Ik weet nog wel dat ze op een gegeven moment zei dat ze ging stoppen met appen. Het kostte haar teveel moeite en energie.
Ja, dat weet ik. Ik vond dat heel moeilijk, bleef nog het liefste voor eeuwig doorgaan. Als ik het laatste stukje lees, komt dat gevoel van paniek en onmacht bij mij weer even boven. Dan scroll ik weer even verder terug in de tijd en ben ik blij dat ik haar heb kunnen vertellen wat ze voor me betekende. Dat voelt dan weer goed 😉