Selecteer een pagina

Lieve Mariek,

Ik hou meer van de belofte van het voorjaar dan van de melancholie van de herfst. Maar het wordt herfst, daar is niets aan te doen. Jij hield van alle seizoenen. Ik wat minder. Al maakt een winter het voorjaar mooier, dat snap ik wel. Maar de melancholie van de wisseling van zomer naar herfst kruipt langzaam in mijn hoofd, de laatste week.

De wereld is anders dan een half jaar geleden Mariek. De hele wereld en het kleine wereldje om ons heen. Dingen waarvan je zou willen dat ze hetzelfde blijven, veranderen toch. Ook dat maakt me melancholisch. Maar ik weet dat verandering er altijd zal zijn. Mensen overlijden, relaties veranderen, ziektes trekken over de wereld en nog duizenden andere dingen veranderen iedere dag. Verandering blijft.

Op het moment dat ik dit schrijf heb ik 47 ontmoetingen gehad met mensen die met rouw te maken hebben. Mooie gesprekken gehad, foto’s gemaakt en gedichtjes geschreven. En ik kan het er nooit met je over hebben. Dat mis ik. 

Daarom een melancholisch gedichtje over missen en raken:

Ik mis
jij raakt.

Ik mis je
jij raakt me.

Ik mis je leven
jij raakt m’n dromen.

Ik mis je dromen
jij raakt mijn leven.

Ik mis je lach
jij raakt mijn tranen

Ik mis je hier
jij raakt mijn nu.

Ik mis jouw zingen
jij raakt mijn snaren.

Ik mis je naast me
jij raakt mijn alleen.

Ik mis je woorden
jij raakt mijn zinnen.

Ik mis
jij raakt me.

Jij raakt
ik mis je
meer.

 

Liefs,
Ronald

Portretten van Rouw