Lieve Mariek,

Een haar
en nog een paar
in mijn bak met kwark.

Weinig subtiel
deze aankondiging
van kaalheid.

Tijd voor
tondeuse,
muts, pet.

De vorige keer dat ik je schreef was drie weken terug. Vrij positief was ik toen. Ik dacht dat de bijwerkingen voorbij waren voor die ronde.

Maar niet veel later zat ik onder de uitslag, had ik koorts en was mijn gezicht opgezet. Eerst anti-allergiepillen. Later, wegens weinig resultaat, een korte kuur Prednison. Dat hielp.

Prednison is natuurlijk pittig, maar wat is chemo dan?

De week daarna, de derde week na de kuur, begon alles weer een beetje gewoon te worden. Hoofd helder en in normale proporties, huid weer vrij normaal en meer energie. Fijn dat ik nog een weekje vrij normaal kon doorbrengen. Met de donkere wolk alweer in het vooruitzicht, dat wel.

Ik ging nooit graag naar school. Op zondag liep ik al met maandag in mijn hoofd. Zo voelt het met de chemo/immuuntherapie ook. 

Mijn zus haalde me op en leverde me af bij het ziekenhuis. Er staan drie stoelen en één bed in het dagbehandeling zaaltje. Ik was ingedeeld op het bed. De stoel zit eigenlijk lekkerder, maar om een uurtje te slapen is het bed best fijn. Deze dag zelf is eigenlijk niet het ergste. Behalve een wollig hoofd aan het eind van de dag, ging het best goed. Het is een soort therapiegroepje met lotgenoten. De een blijft lang, de ander is er maar kort. Er wordt gepraat, gelachen, geslapen en er gebeuren ook wat minder prettige dingen. Maar wat gelijk blijft is dat de verpleging zo lief is voor iedereen. Een dagje daar geeft vertrouwen in de mensheid (wat een week later weer behoorlijk op de proef gesteld wordt, al gebeuren er ook weer mooie dingen tussen al het geweld).

De eerste twee of drie dagen gaat het goed. Mijn heup lijkt het verzet gestaakt te hebben en ik kan weer zo goed als normaal lopen. De bestraling heeft z’n werk gedaan. In de loop van de week wordt het welbevinden minder. Ik ben minder misselijk dan de vorige keer, maar kom ’s ochtends moeilijk uit bed. De dag sleept zich voort en ik lig te pitten of kijk tv. Ik eet uit de vriezer. Eten dat hier gebracht is of dat ik in het weekend voor de kuur zelf gemaakt heb. Prettig om niet te hoeven koken als de lamlendigheid groot is.

Dit duurt een paar dagen. Op zondag wordt het wat beter. De zon schijnt lekker. Dat helpt ook. Wat bezoek, even in de tuin zitten.

Maandag (vandaag) weer wat beter. Hoofd is weer helderder. Ik vraag mijn zus of ze met me mee wilt lopen, een rondje om het blok. Dat gaat goed, maar ik merk dat ik niet veel gelopen heb de laatste tijd. En ik ben vermoeider. Maar heerlijk om buiten te lopen met mijn hoofd in de wind. Kaal met pet.

Maar ik ben beducht voor hoe het verder gaat. Niet te positief over hoe ik me nu voel. Mijn huid werkt niet helemaal mee en ik heb nog wat andere kleinere ongemakken.

Begin volgende week een scan om te kijken hoe het gaat, later in de week uitslag. De heup gaat dan wel goed, maar de ademhaling is nog steeds matig. Dus weer spannend weekje Mariek. Hopelijk voel ik me dan wel weer een aantal dagen energieker.

Liefs,
Ronald

De eerste brief over dit onderwerp is brief 135.

PS. Er waren mensen geabonneerd op ‘Brieven aan Mariek’ en zij kregen een melding bij een nieuwe brief. Op de een of andere manier is het mij gelukt om deze functionaliteit te verwijderen. Ik heb nu weer de mogelijkheid toegevoegd, maar de oude inschrijvingen zijn verdwenen. Dus als je een melding wilt krijgen dan kun je je e-mail adres invullen (in de zijkolom rechtsboven). Hoeft niet natuurlijk. Je kunt de brieven ook volgen door gewoon af en toe even te kijken of er iets nieuws is.